Ανυφί
 
  Τελική πρόσκληση Απολογισμού Πεπραγμένων 2017 & το κείμενο του Απολογισμού.
  Αναφορά στο Ευρωκοινοβούλιο: θέμα η τριστέτσα των εσπεριδοειδών
  Δημόσια διαβούλευση τριστέτσα
  Διεκδίκηση για την παραμονή του υποκαταστήματος της τράπεζας Πειραιώς, στην Αγία Τριάδα
  Απολογισμός των πεπραγμένων
  Ενημερωτικό έγγραφο
  Το Σχολείο του Μέλλοντος
  ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ & ΣΚΕΨΕΙΣ
  ΙΣΤΟΡΙΚΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ
  ΠΡΟΣΩΠΑ
  ΓΕΝΙΚΑ
  ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ-ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ-ΣΥΛΛΟΓΟΙ
  ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ-ΕΟΡΤΕΣ
  Ερωτήσεις
  Ιεροί Ναοί Ανυφίου
  Επαφή
  Counter επισκεψιμότητα
  Βιβλίο επισκεπτών
  Δημόσια Διαβούλευση-Κανονισμός Κοιμητηρίων
  Δημόσια Διαβούλευση-Χάρτα του Πολίτη
  τοποθέτηση των πολιτών στις δυο διαβουλεύσεις π
  Προσκλήσεις Συμβουλίων
ΙΣΤΟΡΙΚΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ

 

 Στον χώρο όπου σήμερα είναι κτισμένος ο οικισμός, δε φαίνεται να υπάρχει αρχαιότερη εγκατάσταση, καθώς δεν έχουν βρεθεί κάποια ίχνη που να αποδεικνύουν κάποια πρωιμότερη κατοίκηση. 

Ανάμεσα στην τοποθεσία με την ονομασία* Δεση*,και σε αυτήν με την ονομασία* Χασνα*, ανατολικότερα του χωριού, μέχρι και προ ολίγων ετών ήταν ορατή η ύπαρξη ερειπίων εκκλησιάς, αφιερωμένης στην αγία Κυριακή (από εδώ και το αρβανίτικο τοπωνύμιο* Σινέ Ντιάλιζα*, που στα Ελληνικά σημαίνει Αγία Κυριακή),αλλά και κεραμιδιών που αναδεικνύονται από την άροση των εκεί κτημάτων, γεγονός που υποδηλώνει την πιθανή προΰπαρξη αγνώστου οικισμού των βυζαντινών (?)χρόνων.

 

 

 

Η πρώτη ιστορική αναφορά του χωριού, γίνεται, στην απογραφή Grimani , απογραφή που πραγματοποιήθηκε μετά από διαταγή του ενετού προβλεπτή της Πελοποννήσου f.Grimani, κατά τα έτη 1699-1700 και θεωρείτε από τους ιστορικούς η πλέον αξιόπιστη που είχε γίνει μέχρι τότε.

 

 

 

Στην απογραφή αυτή, αναγράφεται το χωριό ως GNΙFI , ανήκον στην επαρχία ( territorio) Ναυπλίου, με 147 κατοίκους, από τα μεγαλύτερα (σύμφωνα με την απογραφή) χωριά του αργολικού κάμπου.

 

 

 

Η μη προηγούμενη αναφορά σε κάποιο έγγραφο η οθωμανικό κατάστιχο, σε συνδυασμό με την κατά πρώτον αναφορά του οικισμού στην απογραφή Grimani, οδηγεί στην σκέψη και στο πλέον πιθανο συμπέρασμα, ότι ο οικισμός με το λατινικό όνομα Gnifi, όπως αναγράφεται στην απογραφή, είναι όψιμη εγκατάσταση αρβανιτών των τελευταίων δεκαετιών του 17ου αιώνα (1660-1680), γενομενη κατά τον ονομαζόμενο 2ο αλβανικό εποικισμό, σε μια περίοδο εσωτερικών αναταράξεων (εξισλαμισμοί) στην περιοχή της σημερινής Αλβανίας και τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά από την ανάγκη των ενετών να ενισχύσουν με χριστιανούς μαχητές (και τέτοιοι ακριβώς ήσαν οι αρβανίτες) ολόκληρη τη συνοριακή τους γραμμή στη διαμάχη τους με την οθωμανική αυτοκρατορία στη βόρεια Πελοπόννησο, πράγμα που έκαναν με τη μεταφορά και τοποθέτηση Αρβανιτών χριστιανών στις υπώρειες του όρους αραχναίου προς φύλαξη των οδών που συνεδεαν τότε την Αργολίδα με την Κορινθία.
Δεν έχει καταστεί δυνατό μέχρι σήμερα να αποδοθεί επακριβώς η προέλευση και η σημασία της λέξης, είτε ανατρέχοντας στην Ελληνική γλώσσα, είτε στην Αρβανίτικη.

 

 

 

Υπάρχουν Ανυφιώτες που θεωρούν (στηριζόμενοι σε προφορικές παραδόσεις), πως το όνομα του χωριού σχετίζεται με την ελληνική λέξη νύφη* ή νύμφη*, εξ αιτίας και της γειτνίασης του οικισμού με το αρχαίο Ηραίο που βρίσκεται 2 περίπου χιλιόμετρα βορειότερα.

 

 

 

 

Επίσης, δεν έχει καταστεί δυνατό να ερμηνευτεί το πότε και το πώς προέκυψε η προσθήκη του Α μπροστά στο αρχικό όνομα.
Το σίγουρο είναι ότι το έτος 1814 ΤΟ Χωριό λεγόταν Ανιφι (Ελληνικά) και Ανούσιζα (που σημαίνει νυφούλα στην Αρβανίτικη γλώσσα), αφού έτσι το αναγράφει ο γνωστός Γάλλος περιηγητής και διπλωμάτης Francois Pouqueville , στο έργο του ''ταξίδι στην Ελλάδα'', ο οποίος πέρασε από το χωριό τη χρονιά εκείνη και το περιγράφει ως ένα μικρό περιποιημένο χωριό με όμορφους ελαιώνες και αμπελώνες, στο δρόμο από τις Μυκήνες για το Ναύπλιο.

 

 

 

Ο Συγγραφέας Γιάννης Πέππας στο βιβλίο του μεσαιωνικές σελίδες της Αργολίδας*, αποδίδει την ονομασία του οικισμού στην τούρκικη λέξη ANIFA , που σημαίνει άμεση επέμβαση.

 

 

 

Η αρχική εγκατάσταση από Αρβανίτες των τελευταίων δεκαετιών του 17 ου αιώνα, ενισχύθηκε σίγουρα από Αρκαδικές οικογένειες, τόσο, πριν, όσο και μετά το τέλος της επανάστασης του 1821, αλλά και από τους Μικρασιατες ή νησιώτες πρόσφυγες στους μετέπειτα χρόνους.

 

 

 

Ο γεωγράφος Αντώνης Μηλιαράκης, εν έτη 1885, πραγματοποίησε ένα οδοιπορικό και περιήλθε ολόκληρο στον τότε νομό Αργολιδοκορινθιας, στο βιβλίο του δε εκδόθηκε το 1886 με τον τίτλο ''Γεωγραφία Πολιτική του Νομού Αργολίδοκορινθίας'', αναγράφει την ύπαρξη του χωριού Ανυφί, οι δε κάτοικοι του είναι ''άπαντες αλβανοί'' όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.

 

 

 

Είναι σαφές πως ο συγγραφέας εννοεί ότι οι κάτοικοι ήσαν όλοι Αλβανόφωνοι, ομιλούντες δηλαδή, την Αρβανίτικη γλώσσα.

Το σίγουρο είναι ότι οι αρχικοί κάτοικοι του οικισμού έγιναν δίγλωσσοι ομιλούντες αρχικά τα Αρβανίτικα και στη συνέχεια Αρβανίτικα και Ελληνικά, λογω ανάγκης επικοινωνίας με τα μεγάλα Αστικά κέντρα του Αργους και του Ναυπλίου, αλλά και με γειτονικά χωριά, όπου το ελληνικό στοιχείο είναι έντονο.
Περί τα μέσα τις δεκαετίας του 1930, τα Αρβανίτικα σταδιακά εγκαταλείφθηκαν, σήμερα δε ελάχιστοι γέροντες η γερόντισσες γνωρίζουν κάποιες λέξεις, φράσεις η μικρά σκωπτικά τετράστιχα στην Αρβανίτικη γλώσσα, η οποία είναι πρώιμη Αλβανική γλώσσα, ανήκουσα στη σημερινή Τοσκική (νότια Αλβανική) διάλεκτο.

 

 

 

Από τις παλιότερες οικογένειες στο χωριό είναι οι ακόλουθες, Κόλλιας (σήμερα Μητροκόλλιας), Γιαννάτσης-Σίλης (σήμερα Μητροσίλης), Κολιαβάνης (σήμερα Κολιβάνης), Γκάτσης και Στέργιος (σήμερα Στεργίου).

 

 

 

Οικογένειες Αρκάδων που κατοίκησαν πρώιμα (τέλος 18ου Αρχές 19ου αιώνα τον οικισμό είναι οι Χατζής (σήμερα Χατζόπουλος) και Καραμπής.

 

 

 

 

Στην κτηματική περιφέρεια του οικισμού παρατηρούνται τόσο Ελληνικά, όσο και Αρβανίτικα τοπωνύμια, ένα ακόμα δείγμα της διγλωσσίας των κατοίκων του.
Έτσι έχουμε τοποθεσίες με ονόματα όπως, Βάριζα, Μπαρό, Ντράσσα, Μαλιμπάρδι, Σινέ Ντιάλιζα (Αγία Κυριακή), Λιμικό, Χαζνά, Μνήματα , Δάμνες (η Δάφνες), Σπέτζουλια, Τζαχμέτια, Τριμέρι, Λεμόνα, Σωτήρες, Τουρκόστρατα.

 

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι κατά τον αρχικό διαχωρισμό της Ελληνικής Επικράτειας σε Δήμους αμέσως μετά την επανάσταση του 1821 και πιο συγκεκριμένα το Έτος 1834, ΤΟ Ανυφι μετονομάστηκε σε Προσυμνη (λόγω γειτνίασης με την αρχαία Ελληνική πόλη Πρόσυμνα) και αποτέλεσε έδρα του νεοσυσταθέντος Δήμου Προσύμνης (Δήμος Γ¨ Τάξεως), μαζί με τους οικισμούς Ντούσια (σήμερα Έξοχή), Μπάρδι (σήμερα Αμυγδαλίτσα), Αβδίμπεη (σήμερα Ηραίο) και Πλατανίτη.
Ο Δήμος αυτός καταργήθηκε το έτος 1837, το χωριό ανέκτησε πάλι το όνομα του και ενσωματώθηκε στο Δήμο Μιδέας με έδρα το Μπέρμπακα (σήμερα Αγία Τριάδα).

 
  The loginbox won't be displayed, because the extra "Member area" isn't activated!  
Facebook 'Like' Button  
 
 
είσαι ο 3 visitors (5 hits) ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
This website was created for free with Own-Free-Website.com. Would you also like to have your own website?
Sign up for free